Deze week startte SIRE een reclame campagne over de dood, omdat nog steeds veel mensen het moeilijk vinden en zelfs taboe vinden om erover te praten. Maar hoort dit niet bij het leven?
Mijn omaatje was haar tijd ver vooruit.
Oma was een zeer bescheiden, lieve en zorgzame vrouw. Als je bij oma kwam, was er altijd iets lekkers en was ze bang dat er niet genoeg was. Twee of drie keer een chocolaatje pakken bij de thee, een schaaltje druiven of een lekker koekje. En oma had van die Zeeuwse roomboterbabbelaars die zo lekker aan je kiezen bleven plakken.
Oma was een tevreden mens, blij met wat ze had. Luxe hoefde voor haar niet, als ze maar een warm en schoon huis had en goed te eten. En gezelschap van mensen die haar dierbaar waren.
In de tijd dat ze nog thuis woonde en na haar revalidatie van een hersenbloeding in een bejaardenhuis, was ze enorm dankbaar dat ze in haar hoofd nog goed bleef. Ze was goed bij de tijd, volgde het nieuws en had veel belangstelling voor wat ons bezighield.
Oma had niet veel wensen, ook niet rondom haar uitvaart. Gewoon simpel, dat was voldoende. Wel was ze heel duidelijk over 1 ding. Ze wilde geestelijk niet achteruit. Dat leek haar verschrikkelijk. Dat je niet meer zou weten wat je doet, dat was haar slechtste scenario. Ze zei dan: ‘Als het zo ver is, dat ik niet meer weet wat ik doe, geef me dan maar een spuitje.’
Dat kon natuurlijk niet, en dat wist Oma ook wel. Maar wat ik wel heel sterk vond, is dat ze duidelijk aangaf wat zij wilde. Een duidelijke wens. Praten over wat je wil, ook al loopt je leven tegen het einde. Hoe mooi is dat, als je dat kan.
Voor nabestaanden is het echt fijn als dingen duidelijk zijn. Als zij weten wat de wensen waren. Dan kunnen zij met volle overtuiging deze wensen invullen en dat helpt hen. In het afscheid nemen en bij het rouwproces.
Mijn Oma was en is een voorbeeld in onze familie. Wij praten over wat we wel en niet willen. Geen hele uitgebreide gesprekken hoor, maar als het zich voordoet, wordt het onderwerp niet gemeden. We praten over wat we van anderen mooi en minder mooi vinden. Ook dan komt voorbij wat onze wensen zijn.
Misschien is het lastig om wensen over dood en nalaten hardop uit te spreken, schrijf ze dan op en leg het op een makkelijk vindbare plek. En als je toch het gesprek eens wilt voeren, maar het is nog lastig om dat een eerste keer met een familielid te doen? Neem dan gerust contact op. Ook daar kan een nalatenschapscoach in begeleiden. Stap voor stap.